یکی از الزامات رشد و توسعه اقتصادی، دسترسی همه ذینفعان به اطلاعات شفاف است. شرکت هایی که گزارشگری مالی شفاف و قابل قبولی ندارند، با ریسک اعتبار مواجه شده و اطمینان سهامداران را از دست می دهند. شفافیت و افشای اطلاعات، عدم اطمینان را کاهش می دهد و از این طریق به کاهش بازده مورد انتظار و در نتیجه هزینه سرمایه منجر خواهد شد که می تواند شرکت ها را برای رشد، توسعه و بهبود مداوم یاری کند. یکی از ابزارهای مهم برای سازمان ها در ایفای مسیولیت پاسخ گویی، افشای اطلاعات مالی و غیرمالی است. علاوه بر این، مدیران شرکت ها با افشای کامل اطلاعات شامل افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی می توانند عدم تقارن اطلاعاتی که یکی از عوامل اصلی تیوری نمایندگی است را کاهش دهند. در این رابطه، در مطالعه حاضر به بررسی تاثیر سازوکارهای نظارتی بر افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی پرداخته شد. به این منظور از داده های 102 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی ده ساله 1387 تا 1396 استفاده شد. نتایج بررسی ها نشان داد که تقویت سازوکارهای نظارتی موجب افزایش افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی می گردد.

برخی از شرکت ها علاوه بر افشای حداقل اطلاعات براساس استانداردهای مربوط و سایر قوانین و مقررات، به افشای اضافی اطلاعات به صورت اختیاری نیز می پردازند. افشای اختیاری یا افشای اخلاقی، افشایی است که شرکت ها علاوه بر الزامات افشای اجباری انجام می دهند. افشای اطلاعات همواره از مهمترین عوامل کاهش مشکلات نمایندگی و عدم تقارن اطلاعاتی می گردد. علاوه بر این، اتخاذ سیاست های مبتنی بر شفافیت و افشای اطلاعات یکی از عوامل بسیار مهم در فرآیند حاکمیت شرکتی مطلوب و بهینه می باشد. یکی از مهمترین معیارهای شفافیت شرکت ها در عصر حاضر، توجه به مسایل اجتماعی، توسعه پایدار و پایندگی است در این راستا، در مطالعه حاضر به بررسی چگونگی ارتباط ابعاد قدرت شرکت در افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی و عملکرد پایداری شرکت ها پرداخته شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1387 لغایت سال 1396 بوده و نمونه مورد بررسی، از طریق روش حذف سیستماتیک از جامعه آماری، انتخاب شد. با توجه به شرایط معین، تعداد 112 شرکت به عنوان نمونه آماری این پژوهش، انتخاب شدند. گفتنی است با طراحی مدل های رگرسیونی چندمتغیره به آزمون فرضیه های تدوین شده پرداخته شد. نتایج بررسی ها نشان داد که قدرت شرکت به عنوان یک متغیر تعدیلگر موجب تقویت عملکرد پایدار شرکت می گردد.

برخی از شرکت ها علاوه بر افشای حداقل اطلاعات براساس استانداردهای مربوط و سایر قوانین و مقررات، به افشای اضافی اطلاعات به صورت اختیاری نیز می پردازند. افشای اختیاری یا افشای اخلاقی، افشایی است که شرکت ها علاوه بر الزامات افشای اجباری انجام می دهند. افشای اطلاعات همواره از مهمترین عوامل کاهش مشکلات نمایندگی و عدم تقارن اطلاعاتی می گردد. علاوه بر این، اتخاذ سیاست های مبتنی بر شفافیت و افشای اطلاعات یکی از عوامل بسیار مهم در فرآیند حاکمیت شرکتی مطلوب و بهینه می باشد. یکی از مهمترین معیارهای شفافیت شرکت ها در عصر حاضر، توجه به مسائل اجتماعی، توسعه پایدار و پایندگی است در این راستا، در مطالعه حاضر به بررسی چگونگی ارتباط ابعاد افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی با عملکرد پایداری شرکت ها و تاثیر آن ها بر کیفیت حسابرسی پرداخته شد. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1388 لغایت سال 1397 بوده و نمونه مورد بررسی، از طریق روش حذف سیستماتیک از جامعه آماری، انتخاب شد. با توجه به شرایط معین، تعداد 112 شرکت به عنوان نمونه آماری این پژوهش، انتخاب شدند. گفتنی است با طراحی مدل های رگرسیونی چندمتغیره به آزمون فرضیه های تدوین شده پرداخته شد. نتایج بررسی ها نشان داد که افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی و ابعاد آن موجب تقویت عملکرد پایداری و بهبود کیفیت حسابرسی شرکت می گردد.

یکی از الزامات رشد و توسعه اقتصادی، دسترسی همه ذینفعان به اطلاعات شفاف است. شرکت هایی که گزارشگری مالی شفاف و قابل قبولی ندارند، با ریسک اعتبار مواجه شده و اطمینان سهامداران را از دست می دهند. کیفیت افشای اطلاعات حسابداری، از عوامل موثر در تعیین کیفیت حسابرسی، مورد توجه گروه کثیری از عموم و استفاده کنندگان اطلاعات حسابداری می باشد. این در حالی است که حتی با افزایش الزامات افشای اجباری، شرکت ها باز هم به فراهم کردن اطلاعات داوطلبانه ادامه می دهند. به این ترتیب، انگیزه چنین رفتارهایی توجه زیادی را به خود معطوف ساخته است که باعث جذاب شدن موضوع افشای داوطلبانه شده است. در مطالعه حاضر تلاش شد تا با تلفیق تیوری های علامت دهی و مشروعیت در مقوله افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی، نقش آفرینی این اطلاعات در قالب یک چارچوب و چند مدل رگرسیونی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور از داده های 102 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی ده ساله 1388 تا 1397 استفاده شد. نتایج بررسی ها نشان داد که افشای داوطلبانه اطلاعات غیرمالی موجب کاهش هزینه های نمایندگی، ریسک پیش رو، هزینه حقوق صاحبان سهام و هزینه بدهی و موجب تقویت نقدشوندگی سهام شرکت و ارزش بازار شرکت می گردند.

در این مقاله تاثیر افشای اطلاعات استراتژیک، غیرمالی و مالی بر مدیریت سود شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گرفته است. برای سنجش متغیرهای افشای اطلاعات استراتژیک، غیرمالی و مالی به پیروی از ریاحی و عرب (2011) از یک فرم امتیاز بندی وی ژه (با اندکی تعدیل) و برای سنجش مدیریت سود از مدل کوتاری (2005) استفاده شده است. تحلیل داده های پژوهش از طریق مدل های رگرسیون خطی چند متغیره و با استفاده از داده های ترکیبی انجام شده است. تعداد 104 شرکت نمونه آماری پژوهش را تشکیل داده اند. نتایج پژوهش نشان می دهد افشای اطلاعات استراتژیک، غیرمالی و مالی اثر معناداری بر مدیریت سود دارد. بدین ترتیب که افزایش افشای اطلاعات مالی منجر به کاهش مدیریت سود شده است در حالیکه با افزایش افشای اطلاعات استراتژیک و غیرمالی مدیریت سود نیز افزایش یافته است. نتایج حاصل در بعد افشای اطلاعات مالی مطابق با یافته های جو و کیم (2007) و ریاحی و عرب (2011) می باشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر کیفیت حسابرسی بر سطح افشای داوطلبانه اطلاعات در بازار سرمایه بود. بر همین اساس، این پژوهش با تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به 92 شرکت نمونه در دوره زمانی 10 ساله از سال های 1386 لغایت 1395 بدنبال دستیابی به این هدف بود. برای تجزیه و تحلیل داده های مربوطه، رگرسیون چند متغیره و داده های ترکیبی به کار گرفته شد. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که اندازه حسابرس، به طور مثبت و معنادار، بر سطح افشای داوطلبانه اطلاعات تأثیرگذار است. همچنین، تخصص در صنعت حسابرس، بر سطح افشای داوطلبانه اطلاعات، تأثیر مثبت و معناداری دارد. از سوی دیگر، دوره تصدی حسابرسی، تأثیر مثبت و معناداری بر سطح افشای داوطلبانه اطلاعات دارد.

امروزه با مطرح شدن پدیده جهانی شدن، رقابت و پیشرفت های تکنولوژیک، شرکت ها به سمت بین المللی شدن پیش می روند و محیط های تجاری پیچیده تر شده و فرصت های سرمایه گذاری جدیدی به وجود می آیند که برای استفاده از این فرصت ها، سرمایه گذاران نیازمند اطلاعات کافی درباره شرکت ها هستند. در راستای پاسخگویی به نیاز اطلاعاتی فوق، علاوه بر افشای اطلاعات بر طبق الزامات گزارشگری تجاری، افشای داوطلبانه اطلاعات توسط شرکت از اهمیت بالایی برخوردار شده و به عنوان یک مزیت رقابتی مطرح می شود.در این مقاله سعی شده است، با مطرح کردن عدم تقارن اطلاعات بین مدیریت و سرمایه گذاران، دلایل ایجاد شکاف ارزش بررسی شده و زبان گزارشگری تجاری قابل توسعه (XBRL) و زبان گزارشگری اطمینان بخش قابل توسعه(XARL)  به طور کامل تشریح گردیده و نهایتا اثرات احتمالی افشای داوطلبانه اطلاعات بیان می گردد. هدف مقاله، این است که با معرفی ابعاد مختلف افشای داوطلبانه اطلاعات، به اهمیت آن در برقراری روابط مناسب بین مدیریت و سرمایه گذاران و کاهش عدم تقارن اطلاعات بین دو گروه فوق، پرداخته شود.

هدف این پژوهش بررسی تاثیر راهبری شرکتی، رقابت پذیری و محافظه کاری مدیریتی بر افشای داوطلبانه اطلاعات بود. روش شناسی این پژوهش ترکیبی بوده است که در گام اول به منظور شناسایی معیارهای سنجش متغیرهای پژوهش از تحلیل فراترکیب با مشارکت متخصصان رشته حسابداری و مدیریت مالی به عنوان اعضای پانل استفاده شد. سپس تلاش گردید تا معیارهای سنجش تایید شده از مرحله تحلیل دلفی را در قالب طیفی از کم اثرترین تا تاثیرگذارترین معیارهای سنجش مرتب نمایند. در نهایت معیارهای سنجش انتخاب شده به عنوان تاثیرگذاترین معیارهای سنجش متغیرهای پژوهش در قالب فرضیه هایی تدوین شدند تا براساس تحلیل رگرسیون در بازه زمانی 1394-1398 براساس ایجاد 355مشاهده سال-شرکت مورد بررسی قرار گیرند. نتایج در بخش کیفی از تایید 6 معیار سنجش نظام راهبری شرکتی؛ 6 معیار سنجش محافظه کاری مدیریتی، 6 معیار سنجش رقابت پذیری و6 معیار سنجش افشای داوطلبانه حکایت دارد. همچنین نتایج در بخش کمی نیز نشان داد، فرضیه اول، حاکی از تاثیر مثبت و معنی دار راهبری شرکتی بر روی افشاء پاداش و افشاء تحقیق و توسعه (افشای داوطلبانه) بوده است. هر دو معیار هرفیندال-هیرشمن و سهم بازار (رقابت پذیری) تاثیر مثبت و معنی داری بر روی افشاء پاداش و افشاء تحقیق و توسعه (افشای داوطلبانه) داشت، در نتیجه فرضیه دوم تحقیق نیز تایید شد. محافظه کاری مدیریتی نیز تاثیر منفی و معنی داری بر روی افشاء پاداش و افشاء تحقیق و توسعه (افشای داوطلبانه) داشت.

هدف پژوهش حاضر این است که بررسی شود «آیا و چه موقع شیوه افشای اطلاعات نامشهود غیرمالی قضاوت سرمایه گذار از عملکرد مالی شرکت را تحت تاثیر قرار می دهد؟ » به این منظور، تاثیر دو متغیر مستقل بحث روابط علی و سطح عملکرد غیرمالی بر عملکرد مالی شرکت به عنوان متغیر وابسته مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نوع کاربردی است. و از نظر روش استنتاج، توصیفی-تحلیلی و از لحاظ طرح پژوهش، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش دانشجویان دکتری حسابداری دانشگاه های سطح یک کشور هستند. روش های آماری برای آزمون فرضیه ها، آزمون نسبت، آزمون تی تک نمونه ای، آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و دو طرفه است. یافته های پژوهش نشان می دهد افشای اطلاعات نامشهود غیرمالی همراه با روابط علی، قضاوت سرمایه گذاران در مورد عملکرد مالی آینده شرکت را در کوتاه مدت تحت تاثیر قرار نمی دهد. اما تاثیرپذیری قضاوت سرمایه-گذاران از طریق ارایه اطلاعات نامشهود غیرمالی در بلندمدت قابل تفسیر می باشد.